Landschappen staan centraal in het beeldend werk van Ellen Bouter (1966).
Ze is in haar werk op zoek naar de verbondenheid die wij hebben als mens met het ons omringende landschap. Naar de verhalen die het ons wil vertellen.
Daarbij zoekt ze de grenzen op van materiaal gebruik, waarbij ze zichzelf en de kijker wil verrassen door hen zo met andere ogen naar het omringende landschap te laten kijken.